Wierzyciel likwidowanego SPZOZ nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały Rady Powiatu
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt II OSK 87/13 podtrzymał dotychczasowe stanowisko, iż wierzyciel likwidowanego SPZOZ nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały Rady Powiatu przedłużającej termin zakończenia likwidacji.
Według art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., poz. 270), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny.
Natomiast przepis art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym określa, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej, może, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
Ustawa samorządowa wprowadza zatem wymóg naruszenia interesu lub uprawnienia przez uchwałę rady powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej, co stanowi zwężenie legitymacji skargowej w stosunku do zasady ogólnej, wyrażonej w art. 50 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sąd jest zatem zobligowany do zbadania legitymacji procesowej skarżącego poprzez ustalenie, czy będąca przedmiotem skargi uchwała narusza jego prawem chroniony interes lub uprawnienie w sprawie z zakresu administracji publicznej.
Pojęcie „interesu prawnego” nie jest normatywnie dookreślone. W doktrynie i orzecznictwie przeważa pogląd, że o tym, czy strona ma interes prawny (uprawnienie) a nie tylko faktyczny, decyduje ostatecznie to, czy jej żądanie znajduje oparcie w przepisach prawa publicznego, w szczególności prawa administracyjnego. Chodzi o przepis prawa administracyjnego, który daje osobie zainteresowanej możność określonego zachowania się, a zatem stwarza na rzecz tej osoby podmiotowe prawo publiczne.
Wnosząc skargę do sądu administracyjnego, w trybie art. 87 ustawy o samorządzie powiatowym, na przedmiotową uchwałę skarżący winien wykazać, że istnieje prawnomaterialny związek pomiędzy jego prawnie gwarantowaną sytuacją, a zaskarżoną uchwałą. Związek polegający na tym, że uchwała ta narusza jego interes prawny lub uprawnienie „z zakresu administracji publicznej”, czyli wypływa z ochrony dobra publicznego, związanego z obowiązkiem realizacji zadań publicznych umocowanych w przepisach prawa administracyjnego i służących zaspokojeniu potrzeb społeczności lokalnej. Oznacza to, że interesu prawnego (uprawnienia) z zakresu administracji publicznej nie można utożsamiać z interesem cywilnym, aczkolwiek może on wywołać skutki w sferze cywilnoprawnej.
Prawa skarżącego jako wierzyciela wynikają wyłącznie ze stosunku cywilnoprawnego. Tym samym jego interes prawny nie dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej, o której mowa w art. 87 ustawy o samorządzie powiatowym, dlatego interes (uprawnienie) skarżącego wierzyciela jako mający charakter faktyczny nie może być podstawą skargi na przedmiotową uchwałę Rady Powiatu.
Wskazać przy tym należy, że pogląd uznający, że wierzyciel wywodzący swój interes prawny z tytułu cywilnoprawnego nie ma legitymacji do wnoszenia skargi na uchwałę organu stanowiącego samorządu terytorialnego dotyczącego likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej jest jednolity i utrwalony w orzecznictwie sądów administracyjnych (przykładowo por. wyroki NSA z dnia 9 listopada 2004 r., GSK 637/04; 25 października 2005r., II OSK 132/05; 14 lutego 2006 r., II OSK 946/05; 31 stycznia 2006 r., II OSK 778/05; i 22 marca 2007 r., II OSK 1749/06, 4 września 2007 r., II OSK 753/07, II OSK 784/07 dostępne w bazie orzecznictwa na stronie internetowej NSA).
NSA potwierdził, że zgodnie z art. 60 ust 4 b pkt 5 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej – obligatoryjnym elementem uchwały o likwidacji ZOZ jest określenie terminu likwidacji. Jednocześnie sąd stanął na stanowisku, że z tego rozwiązania prawnego nie można wyprowadzić ograniczenia kompetencji organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego do dokonania zmiany uchwały o likwidacji. NSA wskazał, że działania na podstawie i w granicach prawa, to działanie w granicach przyznanej kompetencji. Przepisy art. 60 powołanej ustawy przyznają kompetencję do podjęcia uchwały o likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Z przyznanej kompetencji do podjęcia uchwały likwidacji wynika kompetencja do zmiany uchwały, gdyż zakaz zmiany uchwały można wyprowadzić tylko z obowiązujących rozwiązań prawnych, jakie zostały zawarte np. w ustawie o działalności leczniczej aktualnie obowiązującej. Ponadto art. 60 ustawy o zoz, stanowiący o likwidacji musi być interpretowany w związku z przepisami Konstytucji RP, a szczególnie z art. 16 ust 2, który stanowi, że samorząd terytorialny wykonuje zadania w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w tym odpowiedzialność finansową.
źródło:
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/5CB5412601
http://prawo.rp.pl/artykul/757922,1116814-Dlugi–zlikwidowany-szpital-nie-zaplaci.html
